Wysokość pożyczki dla pracowników jest zdeterminowana różnorakimi czynnikami, w tym np. budżetem firmowym oraz liczbą zatrudnionych osób. To, jaka maksymalna wartość wchodzi w grę, określają więc zarządzający.
W przypadku pożyczki pracowniczej oprocentowanie jest na ogół dużo niższe od tego, jakie obowiązuje w bankach lub firmach pożyczkowych. Decyzja o wysokości marży zależy od pracodawcy, jednakże oprocentowanie w stosunku rocznym nie może być wyższe niż 10%. Jeśli wysokość odsetek nie jest ujęta w umowie pożyczkowej, wówczas należą się odsetki ustawowe. Co ciekawe, zdarza się też tak, że nie jest w ogóle oprocentowana. Taki zapis musi być zawarty w podpisywanym porozumieniu.
Umowa pożyczki przyznana na rzecz niespokrewnionego pracownika przez pracodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podstawą do obliczenia podatku jest jej kwota, a stawka oprocentowania kształtuje się na poziomie 0,5%. Obowiązek podatkowy przypisany jest do pożyczkodawcy, a nie do pracodawcy wypłacającego środki. Z opodatkowania zwolnione są pożyczki od osób niespokrewnionych na kwotę mniejszą czy też równą 1000 złotych.
Pożyczki pracownicze mogą być zwolnione z podatku, jeżeli otrzymano je z kas i funduszy zakładowych, funduszów związków zawodowych, pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych działających w wojsku oraz zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Otóż nie stanowią przychodu ze stosunku pracy.